Het Nederlandse gezin Hornemann ging 3 juni 1944 in de groep van het Philips-Kommando vanuit kamp Vught op transport naar Auschwitz. Het overgrote deel van deze groep overleefde de oorlog. Na catastrofale omzwervingen kwamen 323 vrouwen van deze groep begin mei 1945 in Zweden aan. Helaas overleefde niemand van het gezin Hornemann. De moeder Elisabeth Hornemann-Docters stierf 31-12-1944 in Auschwitz. De vader Philip Carel Hornemann stierf januari 1945 op weg van kamp Groß Rosen naar kamp Dachau. De zonen Eduard en Alexander waren na Auschwitz in kamp Neuengamme terechtgekomen. In Neuengamme werden aan 20 joodse kinderen medische experimenten voorgenomen. Bij nadering van de Britse troepen werden deze kinderen tezamen met hun verplegers vermoord. Dit is bekend als de tragische geschiedenis van “De kinderen van Bullenhuserdamm”. Eduard en Alexander Hornemann stierven 21 april 1945. In Neuengamme was een groep Noorse gevangen uit kamp Sachsenhausen aangekomen om vandaar naar Zweden geëvacueerd te worden. Deze mannen hadden de kinderen in Neuengamme waargenomen en het plan gevat deze mee naar Zweden te smokkelen. Als de Scandinaviërs 20 april Neuengamme zouden verlaten zijn de Noren onmiddellijk de kinderen gaan halen, helaas vergeefs, de kinderen waren er niet meer.
De vergeefse reddingspoging vertelt de Noorse overlevende Svenn Martinsen in de film “Every face has a name”.
